Nee, ik ben geen misantroop, ik ben helemaal niet zo’n zwartgallige mensenhater… maar je maakt mij niet wijs dat iemand met een gezonde dosis boerenverstand onbevooroordeeld naar dat Arabische gedoe in Qatar, een absolute monarchie, heeft gekeken. En als het dan niet lekker loopt en blijkt dat Koning Louis I zichzelf én zijn ploeg heeft overschat, borrelen er rancuneuze en ranzige gevoelens vanuit het onderbewuste… Niets menselijks is me vreemd. Komt er nog bij dat de Amerikaanse regering Mohammed
Bin Salman immuniteit aanbiedt – het in stukken gezaagde lichaam van Khashoggi – en dat Qatar pogingen in het werk heeft gesteld leden van het Europese Parlement om te kopen… En verdraaid nogantoe. er worden wéér Griekse en Italiaanse namen genoemd, wat nou stereotypen! Ik vermoed dat Kaili (vicevoorzitter Europese Commissie!!!) op haar dooie gemak in het aangename Lesbos – buiten de
vluchtelingenkampen – al die Qatarese rials zit te tellen… handje contantje, geen sporen!
Ik werd er cynisch van. Toen Harry Kane de penalty tegen Frankrijk miste, welde er
bij mij geen medelijden op met de schlemiel; nee, ik dacht slechts aan de eerste les bij de pupillen: bij doelgerichte pogingen lichaam-over-de-bal, eikel! Toen Neymar da Silva Santos Junior voor de zoveelste maal de dans van de stervende zwaan vertolkte, schoot het me acuut te binnen: pak je bed op en wandel? Nee, het was anders… ‘laten ze die brancard-metstevige- banden uit de bergruimte rukken, zodat dat geblondeerde aanstellertje eens en voorgoed in de catacomben kan worden opgeborgen! Toen Messi met die vette duimpjes ín en zijn wapperende handjes vóór de oren het publiek om applaus smeekte, dacht ik: laat een willekeurige passant die duimen er eens flink in rammen. Kan je nagaan… verander je in no time van een ordentelijk burger in een ordinaire proleet. Oorzaak: allerlei sportbonden kiezen voor hun kampioenschappen landen uit waar men het niet zo nauw neemt met de mensenrechten. Sport, geef het volk brood en spelen en het loopt in het gareel! Ik zapte naar een ander station en dacht aan vroeger: toen was geluk nog…
Drie korners penantie
Een smal plantsoen dat we herschiepen In een perfecte voetbalplek
Bij tijd en wijl ging ik kiepen
Maar ik was ook een goeie bek
Het Engels stroomde plompverloren
En magisch onze monden uit
De mooiste kool die ik mocht scoren
Werd niet geteld: ik stond afzuid!
(Ivo de Wijs)